- procreo
- prō-crĕo, āvi, ātum, 1, v. a., to bring forth, beget, generate, procreate, produce (class.).I.Lit.:II.
procreare liberos lepidum est onus,
Plaut. Mil. 3, 1, 88:multiplices fetus,
Cic. N. D. 2, 5, 128:de matrefamilias duo filios,
id. Rep. 2, 19, 34:liberos ex tribus uxoribus,
Nep. Reg. 2, 3:hoc solum, in quo tu ortus et procreatus es,
Cic. Leg. 2, 2, 4; id. Fin. 3, 19, 62; Plin. Pan. 26, 6:natura hinc sensus animantum procreat omnes,
Lucr. 2, 880:terra ex minutissimis seminibus tantos truncos ramosque procreat,
Cic. Sen. 15, 52.—Trop., to produce, make, cause, occasion (class.):usum,
Lucr. 4, 835:tribunatus, cujus primum ortum inter arma civium procreatum videmus,
Cic. Leg. 3, 8, 19:vetus verbum est: Leges bonae ex malis moribus procreantur,
Macr. S. 2, 13.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.